ساحل سپید

به نام پروردگار طوفان

دیشب با سیل و طوفان همراه شد.

من که توی اداره‌ی پلیس کار میکردم قاعدتا باید از اتفاقات و سوانح با خبر میشدم اما هیچ موردی گزارش نشده بود به جز یکی که داریم آماده میشیم ببینیم چه خبره.

رسیدیم یه آقای نظامی‌اونجا بود.

یه بچه‌ی کوچیک توی بغلش و یه کیف هم توی دستاش.

اما خبری از مادر احتمالی نبود.

بی صبرانه منتظر یه ندا از آقای نظامی‌بودم.

سکوت بود تا اینکه خانمی‌از سمت چپ دوان دوان اومد و رو به آقای نظامی‌گفت: چرا از دیشب تا حالا هیچ خبری از خودت نمیدی؟ چرا هیچی نمیگی حرف بزن دیگه...

جلو رفتم و پرسیدم چه اتفاقی افتاده؟

بچه مال شماست؟

اما اون آقا هیچی نگفت.

حالا سالها از اون ماجرا گذشته و ما دوباره باید بریم تا ببینیم چه اتفاقی افتاده بوده.

اون روز آقای نظامی‌هیچی نگفت و فقط یه جمله از دهانش خارج شد: چیزی یادم نمیاد.

دوستدار همیشگیتان ساحل

In the name of the Lord of the Storm

Last night was accompanied by floods and storms.

I, who worked in the police department, should have been informed about the incidents and accidents, but no case was reported, except for one that we are preparing to see what happened.

When we arrived, a military man was there.

A small child in his arms and a bag in his hand.

But there was no news of a possible mother.

I was impatiently waiting for a call from Mr. Nezami.

There was silence until a woman from the left came running and said to Mr. Nezami: Why don't you tell me anything about yourself since last night? Why don't you say anything, talk anymore ...

I went ahead and asked what had happened.

Is the baby yours

But that gentleman said nothing.

It's been years since that happened and we have to go again to see what happened.

Mr. Nezami didn't say anything that day, and only one sentence came out of his mouth: I don't remember anything.

Your everlasting friend sahel